Adem Güneş'in Doğal Ebeveynlik kitabında bir cümle var ki; üzerinde düşünmeli, konuşmalı, başkalarına okutmalı duygusu oluşturuyor ben de...Daha önceki sağlama yazımda da söylediğim gibi içerden gelen sesler değil midir bizi yaralı kılan? Kendi başına kaldığımızdaki halimiz, problem karşısındaki tavrımız bizi daha insan kılmıyor mu gerçekte? Ya da en çok bu ...
yazının devamı için tıklayın

Evimizin Nur'u bir kaç aydır emekleyerek, tutunarak gözüne kestirdiği hedefe ulaşmaya çalışıyordu. Bu aylar "yürüyor mu?" sorusuna cevap verilen aylardı. Diyalog değişmez. -Bir süredir sıralıyor ve tay tay yapıyor. -Yaşını karşılayacak o zaman... Bazı tabirler değişmiyor hiç, muhabbetleri gibi.Minik Nur 15 eylül itibariyle yaşını karşıladı ve yürümeye başladı.Pek mutlu:) Biz de öyle.Hepimizi her ...
yazının devamı için tıklayın

Bugün misafirlerimiz vardı.Misafirlerimizden biri de akrabamız.Gülru'dan biraz büyük.Normalde çokgüzel anlaşırlar.Lakin bir süredir bir çokca kavga eder oldular.Bugün yine ilk  beş dakika özlem gidermenin ve sohbetin ardından Gülru da garip değişimler oldu.Arkadaşının canını sıkacak şeyler söyledi, git dedi filan.Böyle zamanlar zordur.Hem gelen misafirin hem de kendi çocuğunuzun onurunu korumanız gerekir. Müdahale etmeyeyim ...
yazının devamı için tıklayın

11 ayı geride bıraktık birlikte.İlginç olan doğduğun beri sürekli birlikte olmamıza rağmen, sanki bir şeyleri ıskaladım duygusu yaşıyorum sıkça. İnanamıyorum zamanın bu kadar hızla akmasına.Resimler ve yazdıklarım olmasa başkasının hikayesini okuyor zannedeceğim kendimi.İlk günlerde tam tersini düşünüyordum oysaki.Lohusalık insanı nasıl ters yüz ediyor şimdi çok net görebiliyorum. Bilinçaltı dediğin patlamaya ...
yazının devamı için tıklayın

Elalemin kızları efsanesi ile büyümüş bir neslin evladı olarak en sinir bozucu şeyin "kıyaslanmak" olduğunu söyleyebilirim.Üstelik benden çok daha uslu, zeki, başarılı,söz dinleyen,öğle uykularına inat etmeyen  bir kardeşim de vardı benim.Ve kıskanç ben... iki çocuklu olmak benim için güzel de bazen kızlar için- özellikle GÜlru için- çok kolay olmuyor. En başından beri ...
yazının devamı için tıklayın

Nur büyüdükçe  annelik daha keyifli gelmeye başladı bana...Hem aralarındaki bağ, Nur"un büyüme çabası, Gülru"nun cümleleri, ablalığı, büyümesi daha bir huzurlu kılıyor beni.Zor olduğu da oluyor elbet ama genelde böyle hissediyorum.Sabah güne gülerek başlayan iki güzel yüz, gün içindeki halleri, her yeri  karıştıran Nur, tekerrür eden tarih, sanki hep çocukluymuşum duygusu ...
yazının devamı için tıklayın

Bu minik kız artık on aylık oldu... Koltuk sehpa kenarlarına tutunarak yürüyor, yerden kalkıyor ve tutunmadan ayakta durmaya çalışıyor bugünlerde. En sevdiği şey bilgisayarda çizgi filmseyreden ablasınınseyrini sabote etmek. Ablasının onunla oynamasına kahkalar atmak istiyor çünkü...Aba diyor kendisine.Ablası da bize hepinizden önce bana seslendi diye hava atıyor:) kidney disease treatment Bugünlerde ayrıca ...
yazının devamı için tıklayın

Evimizin Nur'u 29 Haziran itibariyle dokuz aylık oldu. zaten bence doğduğu günden beri kendini anlatabildiğini düşündüğüm minik kız bugünlerde eşyayı ve hayatı keşfetmeye başladı. Hedefe ulaşmak üzere son gaz emekleyip büyük bir zevkle inceliyor hayatı. Abalasına gülücükler saçıyor, onu kıskanıyor, kucaktan ve omuzdan inmiyor, yeni insanlardan korkuyor,ablasıyla oynadığımız evcilik oyunlarında ...
yazının devamı için tıklayın